In deze nieuwe rubriek zal onze zeer gewaardeerde gastschrijver Grijze Man verhaaltjes schrijven over zijn ontmoetingen met een lid van de BV Vogel. Hij noemt dat geen interviews, maar hij spreekt van Onderonsjes. Vandaar de naam “Een Onderonsje met …. “ van deze rubriek.
Hij heeft Guido Meeussen bereid gevonden als eerste slachtoffer op te treden. Guido beet naar eigen zeggen met veel plezier het spits af. De redactie is uitermate enthousiast over de eerste bijdrage van de Grijze Man en hoopt dat dit eerste Onderonsje het begin is van een lange reeks. Veel leesplezier.
Zoals eerder aangekondigd zal ik (Grijze Man) de komende tijd voor de website een aantal gesprekken voeren met leden van BV Vogel om misschien eens een andere kant van de biljartmedaille boven tafel te halen. Ik noem dat geen interview. Nee, ik heb het over een Onderonsje. ik De eerste persoon die ik benaderde om deze rubriek te openen was Guido Meeussen. Hij was enthousiast over het idee. Maar hoe vat je in het kort een leven met ruim 60 jaar stoten tegen een witte - later af en toe een gele - bal samen? Het moet niet te lang worden, want het is niet mijn bedoeling dat ik boeken op de markt ga brengen. Schrijven is dus vooral schrappen. Daarom heb ik besloten om Guido zelf zijn leven rondom het biljart en ver daarbuiten in korte fragmenten te laten vertellen. Laten we hem maar snel aan het woord laten. Veel leesplezier!
Een Onderonsje met GUIDO MEEUSSEN.
EEN VOORHAND ALS EEN ROTS
Het is grote vakantie en ik mag een paar dagen gaan logeren op de boerderij bij oom Jan en tante Odilia. Lekker meehelpen met de dieren. Op de eerste middag mompelt de stokoude baas tegen me “we moeten even van stal, het karwei zit erop”. Hij pakt z’n pet en neemt me mee naar het dorpspleintje om de hoek naar de herberg De Vier Linden.
Binnen bestelt hij twee borreltjes, want 'dat manneke heeft al de baard in de keel' fluistert hij. Een paar kwartjes verdwijnen in de klok en dan liggen de ballen op het groene laken. Met een keu uit het rek volgen de eerste wijze lessen: een voorhand als een rots, de ballen moeten fonkelen en “ge moet er wel ’n paar maken”. Ik had er oren naar en we gingen samen iedere middag een poosje lekker oefenen. Hier wordt het zaadje geplant voor een lange liefde voor het ivoor. Bedankt, ome Jan!
EEN DONDERPREEK
Ik had de smaak te pakken gekregen en in de pauze van de middelbare school gingen we ’s middags met drie klasgenoten naar café de Klomp om bij te leren. Doorschieten, trekken, kopstootjes, overhouden, rappelleren. We raakten van alle markten thuis en de man achter de tap hield een oogje in het zeil. We begonnen serietjes te maken, onze gemiddeldes te vergelijken en na enige tijd ontstegen we trots het niveau van pure beginners. De paters Franciscanen was onze afwezigheid in de studiezaal niet ontgaan.
We werden onderworpen aan een donderpreek en we kregen enige duivelse verwensingen naar onze hoofden geslingerd. Het gevolg was dat we het oefenschema hebben aangepast om het behalen van het einddiploma alsnog veilig te stellen. Enige jaren later verschijnt hier onze Vogel-clubgenoot Henri van den Hombergh. Jullie moeten hem maar eens vragen hoe het prille biljarten hem toen is vergaan in dit landschap.
OP HET IJS EN DE DANSVLOER
Inmiddels ben ik het huis uit en op een goede winternamiddag tref ik bij het schaatsen Jos, een haast vergeten oud vriendje van de lagere school. Het klikte meteen en we ontdekten dat we beiden lol in biljarten hadden. Voortaan namen we mekaar met enige regelmaat gezellig de maat op de biljarttafel. Op een lentezondag eind jaren ’60 spreken we af: eerst een partijtje en daarna dansen.
(prijsvraag : Wie is Guido ?)
In de “balzaal” stelt Jos me voor aan zijn jonge zusje Louise, die met directe ingang mijn fantastische levensgezellin werd. Met Wiesje wals ik al meer dan vijftig jaar fluitend door de tijd, ze schonk ons twee kinderen en ze is er nog altijd.
BIJ DE COWBOYS
Eind jaren ’60 vind ik een vakantiebaan in Griekenland. In de rimboe wordt een industrieel project uit de grond gestampt, veel mensen maar weinig vertier. Er is een gigantische saloon geplaatst met twee wedstrijdbiljarts maar niemand had toen enige spelervaring.
(prijsvraag : Wie is Guido ?)De cowboys knalden dat je de oren ervan suisden. Met andere woorden, in het land der blinden ….. wordt Guido koning. Met wat stuntwerk en lesjes kon ik in de avond mijn beurs aardig bijvullen. Terug thuis ga ik er met Wiesje een week in Parijs de bloemetjes van buiten zetten.
(prijsvraag : Wie is Guido ?)
HET HOGE NOORDEN EN HET ZUIDELIJK HALFROND
Een lange periode volgt, mijn hobby raakt op de achtergrond. Gezin, baan, studie en carrière staan op de voorgrond in mijn leven. Ik tik nog maar heel incidenteel een paar balletjes voor de gein. Het enige vaste ritueel is mijn jaarlijks verjaardagscadeau: 10-over-de-rooie met de mannelijke familieleden. Aantrekkelijke banen lonken in het Groninger land en we verhuizen noordwaarts naar de kilte. Het biljarten ligt zowat stil, er moet gewerkt worden. Af en toe speel ik met collega Happie een avondje in het verpleeghuis waar wij werken. Hij grapte altijd: ik kom uit Helmond, ik wil weer terug naar het zuidelijk halfrond. Hij blijft, maar wij landen begin ’90 terug in het land van Cuyck. We kopen een oud postkantoortje en ik begin te dromen van een eigen biljartpaleisje. Die droom is echter snel vergaan want Wiesje claimt de plek. Dan maar wat stuntelen in café De Wildeman om de hoek, waar series boven de tien ongewenst zijn, immers weinig sociaal!
DE MEIKEVER
Mijn laatste beroepsmatige uitdagingen liggen in het uiterste zuiden en we strijken neer in de heerlijke heuvels van het Mergelland. Na wat vragen en zoeken word ik voor de eerste keer in mijn leven lid van een heuse biljartclub in Eijsden. Met Pie en Wielie spelen we verdienstelijk in de C2 maar we hebben nog ambities. Er wordt goede raad gezocht bij onze twee top-kadristen. We ontvangen een bot technisch oordeel; jullie doen alles verkeerd, zegt de eerste. De tweede is nog scherper: waar jullie op het groene laken mee bezig zijn... een meikever kan het bedenken! Ons team heeft dit rapport terzijde geschoven en we bleven lekker in de middenmoot van de competitie hangen.
(Grijze Man :
Thuis even opgezocht hoe het nu precies zat met het denkvermogen van een meikever.
Hier zijn een paar interessante feiten over meikevers en hun gedrag:
•Zenuwstelsel: Meikevers hebben een eenvoudig zenuwstelsel dat voornamelijk gericht is op basisgedrag, zoals voortbewegen, eten en voortplanten.
•Gevoelssprieten: Hun antennes, ook wel gevoelssprieten genoemd, zijn zeer gevoelig en helpen hen bij het detecteren van geuren en het vinden van voedsel en partners.
•Navigatie: Ze maken gebruik van verschillende signalen om te navigeren, waaronder het detecteren van het aardmagnetisch veld en visuele aanwijzingen.
•Gedrag: Hoewel hun gedrag voornamelijk instinctief is, kunnen ze zich aanpassen aan veranderingen in hun omgeving, zoals het vinden van nieuwe voedselbronnen.
In vergelijking met mensen of andere dieren met meer ontwikkelde hersenen, is de intelligentie van een meikever behoorlijk beperkt.
Conclusie Grijze Man: De opmerkingen van die twee kadristen kunnen amper als een compliment voor de toen al dan niet meer zeer jeugdige Meeussen worden opgevat.)
IN DE AOW
Nu de drukte van banen wegvalt genieten we van de natuur om ons heen. Maar het vele werk rondom ons huis en de grote afstand naar onze kinderen en kleinkinderen baart zorgen. Na diep gepeins en lang wikken en wegen pinken we een traantje weg en stappen op naar Nijmegen, waar een prachtig plekje in de Van Oldenbarneveltstraat voor ons gereserveerd is in het familiehuis. Bij de Kaketoe en later bij Juliana ga ik met Inge Veltman en Stan Meeuwsen in een mixed team in de C2 spelen.
Na het Corona tijdperk kan ik bij Vogel aansluiten bij Chris van Oeffelt en Mark Vollaard. Als je me vraagt wat zijn onze plannen: spelen met plezier in de bovenste helft van de hoofdklasse. Misschien kan onze kopman Mark ons allen nog wat coachen en inspireren het seriewerk te verfijnen. Last but not least voor mij is belangrijk dat de onderlinge sfeer bij ons in Villa Nova vertrouwd en gezellig blijft, nu en wellicht straks na een verhuizing.
Nou dit was het dan : Het eerste Onderonsje. Deze keer met Guido Meeussen. Graag kom ik in contact met mensen die mij als tweede in deze reeks iets willen vertellen over hun achtergrond. Voor mij is het handigst als u zich aanmeldt via info@biljartvogel.nl .
De redactie zal de reacties aan mij doorgeven.
Grijze Man